Ένα παιδί έφυγε.
Μία ψυχή έφυγε.
Έφυγε από κοντά μας για το τίποτα.
Για αυτό που ίσως «κάποιοι» θεωρούν «κάτι» μα στην τελική εδώ μιλάμε για μία ανθρώπινη ζωή. Οπότε,… για το τίποτα. Μιλάμε για μια ψυχούλα 19 χρόνων που δεν είχε προλάβει καν να ζήσει τίποτα έως τώρα μιας και τι είναι το δεκαεννιά?
Ήταν τα γενέθλια του δικού μου γιου όταν έφυγε ο Άλκης. Μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερος ο δικός μου, με αγάπη και αυτός όπως και εγώ για μία συγκεκριμένη ομάδα. Κάποιες φορές και οι δυο μας αγαπάμε και πονάμε σαν φίλαθλοι και κάποιες άλλες φορές φανατιζόμαστε σαν οπαδοί. Πάντα όμως με μέτρο. Πάντα με λογική.
Πάμε λοιπόν μια γρήγορη βόλτα πίσω στο 1989 και συγκεκριμένα στις 11 του Γενάρη και ενώ είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει τότε αυτό που αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας με ακρίβεια από εκείνες τις ημέρες έως και σήμερα.
«Τα πρωτοφανή γεγονότα που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο».
Αν αρχίσουμε να απαριθμούμε ξεκινώντας με τα του οίκου μας, να θυμηθούμε μαζεύοντας ουσιαστικά πράγματα που έχω ξαναγράψει. Ας αρχίσουμε λοιπόν με το τουρνουά ξύλου ανάμεσα στους χουλιγκάνους του Άγιαξ και της ΑΕΚ τον Νοέμβριο του 2018 για τον εντός του αγώνα του Champions League, με αποθέωση μία μολότοφ στις κερκίδες. Οι ανεγκέφαλοι κόστισαν χρήμα και αποκλεισμό με αναστολή και προφανώς παραλίγο και ανθρώπινες ζωές! Δεν πληρώνουν τίποτα φυσικά αυτοί, την δουλειά τους κάνανε και θύματα ευτυχώς δεν θρηνήσαμε.
Συλλήψεις: μηδέν.
Τον Δεκέμβρη του 2018 ο ΟΣΦΠ έκανε το παιχνίδι του καλά, νίκησε 3-1 την Μίλαν και προκρίθηκε στους 32 του Europa League. Ανεγκέφαλοι μπήκαν στο τέλος του αγώνα. Δεν πληρώνουν φυσικά εκείνοι τα πρόστιμα.
Συλλήψεις: μηδέν.
Μάρτιος 2019 στο ντέρμπι ΠΑΟ – ΟΣΦΠ. Χαμός έξω από το ΟΑΚΑ, χαμός από ένα σημείο και μετά και μέσα στο ΟΑΚΑ. Σε έναν αγώνα με ξένο ρεφερί και χωρίς οπαδούς της αντίπαλης ομάδας.
Μη πιάσουμε τα της πεζογέφυρας στον τελικό κυπέλου μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ,… τι έγινε εκεί βρε παιδιά? Πόσοι από αυτούς τους ανεγκέφαλους μαντρώθηκαν μετά από τόση καταστροφή, ξύλο, μαχαίρια,….?
Απάντηση θα δώσει κανείς?
Τι κοινό λοιπόν βλέπουμε σε αυτά τα σχετικά πρόσφατα παραδείγματα καθώς και σε πάρα πολλά ακόμα που θα βαρεθούμε αν κάτσουμε να τα απορυθμίσουμε?
Βλέπουμε παντού τον ίδιο τύπο ανεγκέφαλων (εδώ υπάρχει και η θεωρία συνομωσίας πλέον ότι σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτου χρώματος ίσως είναι και οι ίδιοι) να κάνουν ότι κυριολεκτικά γουστάρουν, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, σε συνεργασία πάντα και με την αστυνομία που δείχνει να προμοτάρει το όλο σκηνικό. Τους ίδιους μπαχαλάκιδες, χούλιγκάνους που πιθανότατα, για να μην πούμε με βεβαιότητα, είναι οι ίδιοι πίσω από κάθε επεισόδιο που γίνεται έξω από την βουλή, για κάθε κάψιμο σημαίας, για κάθε βολή μολότοφ στα Εξάρχεια, για κάθε καταστροφή περιουσίας σε αντίστοιχα επεισόδια σε πορείες και μη.
Και για χίλια δυο άλλα πράγματα.
Και η αστυνομία πάντα παρούσα σε αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι ανίκανη να ανταποκριθεί στο ίδιο έργο κάθε φορά. Άξιο απορίας. Οπότε βγαίνει το εύλογο συμπέρασμα. Αμφισβητεί κανείς ότι μιλάμε για στρατούς ελεγχόμενους και επί πληρωμή από τις ΠΑΕ και το ίδιο το κράτος? Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι ΔΕΝ παίζει αυτό το σενάριο μετά από όσα έχουμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες? Να πει κάποιος ότι ΔΕΝ είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο?
Προσωπικά θυμάμαι να μπαίνω σε αγώνα με τσάντα κρεμασμένη πάνω μου καθώς ερχόμουν κατευθείαν από δουλειά και να μην με ελέγχει κανείς εν αντιθέσει όμως να κάνουν έλεγχο στον 15χρονο τότε γιο μου και τους φίλους του που εκείνη την εποχή δεν έδειχναν και πάνω από δώδεκα με δεκατριών ο καθένας τους. Τα πιτσιρίκια τα ελέγξανε, αλλά το τι θα μπορούσα να κουβαλάω επάνω μου εγώ κανείς δεν έμαθε ποτέ,…
Θυμάμαι τέλος σε εκείνο το εκπληκτικό 3-2 με τον ΟΣΦΠ και την ανατροπή, σε αυτό βρε παιδιά που παραλίγο να βρεθούμε όλοι στον καρδιολόγο την επομένη και σε ένα τίγκα στον κόσμο ΟΑΚΑ και με όλους τους οργανωμένους κατά τα φαινόμενα να δίνουν το παρόν, να γίνεται της κακομοίρας εκτός σταδίου μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομίας.
Ποιοι ήταν και τι έκαναν εκεί αλήθεια? ΑΕΚ μια φορά σίγουρα δεν ήταν. Κάποιοι είπαν ότι ήταν του Ολυμπιακού. Με ποια λογική όμως και αυτοί να πήξουν στα καπνογόνα τους παίκτες τους δικούς τους και ενώ η ομάδα τους ήταν μπροστά στο σκορ τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Παρόμοια σκηνικά και στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα μέσα στο Καραϊσκάκης. Η ομάδα τους να προηγείται και να ανάβουν καπνογόνα κάποιοι και να δυσκολεύουν την ίδια τους την ομάδα. Πως γίνεται οι συγκεκριμένοι που το κάνουν να θεωρούνται οπαδοί καθώς για το αν είναι φίλαθλοι δεν το συζητάμε καν.
Να μου πεις το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Θυμηθείτε για παράδειγμα εκείνο το ιστορικό ντου σε αγωνιστικό χώρο με κουμπούρια και ποινές χάδι γιατί έτσι πρέπει. Και μετά μία μερίδα συγκεκριμένων οπαδών όχι μόνο να το επικροτεί αλλά και να βρίσκει και δικαιολογίες για να κάνουν τη μέρα νύχτα (δεν θέλω να πω το άσπρο μαύρο και καρφωθώ). Οι ίδιοι πιθανότατα που κρέμασαν μία βέσπα αν δε με απατά η μνήμη μου από τις κερκίδες.
ΠΩΣ μπήκε μέσα το δίκυκλο,.. ΠΩΣ βρε παιδιά? Έλεγχος ΚΑΝΕΝΑΣ?
Και επιστροφή στην επικαιρότητα.
Πρόσφατα,.. πριν από λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη είχαν θρηνήσει έναν ακόμα. Πολλά λέχθηκαν. Για ξεκαθαρίσματα και διάφορα. Τώρα όμως έχουμε θύμα ένα άλλο παιδί. Έναν νέο δεκαεννέα χρόνων. ΔΕΝ ήταν σε κάποιο χώρο κοντά σε γήπεδο συγκεκριμένης ομάδας. Λίγα μέτρα από το σπίτι του ήταν. ΔΕΝ πήγαινε σε κάποιο ματς φωνάζοντας συνθήματα. Περπατούσε λίγα μέτρα από το σπίτι του. Και τον είδαν κάποιοι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ και τον πλεύρισαν με το αυτοκίνητο τους, όπου απλά τον ρώτησαν τι ομάδα είναι. Ο ένας από αυτούς έφερε πάνω του μαχαίρι-δρεπάνι. Για ποιο λόγο να έχεις πάνω σου τέτοιο όπλο αν ΔΕΝ θες να του κάνεις χρήση. Για ποιον λόγο τέλος να μαχαιρώνεις συγκεκριμένο τμήμα του σώματος που ΞΕΡΕΙΣ ότι είναι θανατηφόρο.
Για ποιο λόγο να αφαιρείς τη ζωή από ένα ΠΑΙΔΙ με πρόσχημα την ομάδα που υποστηρίζει. Ένα παιδί που πιθανότατα ακολούθησε μία ομάδα γιατί όπως και στους περισσότερους ήταν απλά η ομάδα του πατέρα του. Και αυτός ο πατέρας τώρα πρέπει να ζήσει ΚΑΙ με αυτό στο νου του που δε χωράει καλά – καλά τον χαμό του παιδιού του.
Ακούω και διαβάζω ότι ο ίδιος ο  πρωθυπουργός ζήτησε το αυτονόητο από την αστυνομία αλλά το μόνο που μπορώ να αναρωτηθώ είναι,… ΚΑΙ?  Και τους πιάσανε, και τους βάλανε πίσω από τα σίδερα. Λες και δε γνωρίζουμε το ποινικό κώδικα της χώρας που ζούμε. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια οι θύτες θα είναι έξω,.. προτού καλά – καλά δηλαδή ο Άλκης να γίνονταν 30 χρόνων έτσι και δεν τους είχε συναντήσει εκείνο το βράδυ. Ένα παιδί έφυγε και μία οικογένεια θα συνεχίσει να ζει με αυτό.
Στην Αγγλία κάποτε επίσης θρηνούσανε κόσμο. Εκεί όμως βρέθηκε μία Θάτσερ και τα άλλαξε όλα. Στην Ελλάδα μας τώρα, όλοι ζούμε μια κατάσταση που διαιωνίζεται και εξυπηρετεί όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά και κάποια άλλα συμφέροντα. Πού είναι άραγε η δική μας Θάτσερ για να ψεκάσει, να καθαρίσει και να απολυμάνει αυτόν τον τόπο. Και να επωμιστεί και το αντίστοιχο πολιτικό κόστος φυσικά. Κάποτε ο Ντέμης δοκίμασε να βάλει μαχαίρι σε αυτό το καρκίνωμα του χουλιγκανισμού και είδαμε όλοι τα αποτελέσματα. Όσα και να του επισυνάπτει κατά καιρούς μία μερίδα ΑΕΚτζίδων για άλλα θέματα φυσικά, η αλήθεια είναι ότι τόλμησε κάτι που δεν είχε τολμήσει κανείς ως εκείνη τη στιγμή.

Υ.Γ.
Πριν από μερικά χρόνια είχαν σταματήσει κάποιοι τον γιο μου και την παρέα του και τον είχαν ρωτήσει τι ομάδα είναι. Όχι σε κάποιο πολυσύχναστο δρόμο μα ούτε σε κάποιο στενό. Ανάμεσα στον κόσμο. Αυτοί έμειναν στον τσαμπουκά και δεν προχώρησαν σε τίποτα παραπάνω. Θα μπορούσαν όμως. Οργανωμένοι πιτσιρικάδες έτσι όπως μόνο ένας σύνδεσμος μπορούσε να τους «γαλουχήσει σωστά». Όχι σε κάποιο άκυρο σημείο μα στον δήμο της Νέας Σμύρνης. Δεν έχει νόημα να το αναλύσω παραπάνω και όποιος κατάλαβε,… κατάλαβε,..